Logopedie

Logopedie is een paramedisch beroep waarbij problemen met communicatie centraal staan. De therapeut staat in voor de preventie, het onderzoek en de behandeling van stoornissen op het vlak van taal, spraak, stem en gehoor. Vanwege de mogelijke samenhang tussen een logopedische stoornis en een ander (para-)medisch probleem werken logopedisten vaak samen met andere deskundigen (psycholoog, ergotherapeut, kinesist, arts, tandheelkundige,…).

Leerstoornissen

Leerstoornissen komen voor bij 5 à 10 % van de kinderen. Er zijn geen andere aanwijsbare problemen met intelligentie, gedrag, aandacht of tekorten op het gebied van gehoor of zicht die een verklaring geven voor het bestaan van deze problematiek. Met dyslexie bedoelt men hardnekkige tekorten op het vlak van leessnelheid en/of accuraatheid van lezen en/of op het gebied van het leren spellen. Daarnaast is er nog dyscalculie wat verwijst naar hardnekkige problemen met de automatisering van de tel- en rekenvaardigheden.

Taalstoornissen

De normale taalontwikkeling verloopt bij het kind in verschillende stadia. Bij een aantal kinderen kent deze ontwikkeling een vertraagd of afwijkend verloop. Er is sprake van een taalontwikkelingsstoornis (TOS) wanneer een kind op taalgebied beduidend achterblijft of de taalontwikkeling een gestoord verloop kent in vergelijking met leeftijdsgenootjes. De taalontwikkelingsstoornis kan specifiek zijn (op zichzelf staand) of niet specifiek. Bij een specifieke TOS is er geen duidelijke oorzaak aanwezig. Bij een niet-specifieke TOS is er wel sprake van een duidelijke oorzaak zoals een verminderd gehoor, een verstandelijke beperking, neuropsychiatrische stoornissen (zoals ADHD of autisme) of onvoldoende taalaanbod. Als deze taalstoornis erg hardnekkig is, spreekt men ook van dysfasie.

Myofunctionele stoornissen

Gewoonten die een negatieve invloed uitoefenen op de ontwikkeling van gebits- en kaakstructuren en waarvoor vaak orthodontische interventie noodzakelijk blijkt, noemen we afwijkende mondgewoonten. Daarnaast kunnen deze gewoonten leiden tot gehoor- en articulatieproblemen. Tot deze schadelijke gewoonten behoren o.a. zuiggewoonten, habitueel mondademen, afwijkende tongplaatsing in rust en afwijkend slikgedrag.

De logopedist richt zich in eerste instantie op het opsporen en aanpakken van mogelijke oorzaken. Daarnaast zal via gedragstherapie geprobeerd worden om de negatieve gewoonten te doen verdwijnen en het gewenste gedrag te laten toenemen. De logopedist zal oefeningen geven die er toe leiden dat het verstoorde evenwicht tussen de verschillende orofaciale spiergroepen hersteld wordt. Daarnaast streven we naar een correcte tongplaatsing in rust en tijdens het slikken. Ook de articulatieproblemen die vaak geassocieerd zijn met schadelijke mondgewoonten, zullen gestructureerd worden aangepakt.

Articulatiestoornissen

Als kind leren we klanken stap voor stap uitspreken en gebruiken in woorden. Daardoor kan een kind niet alle klanken onmiddellijk uitspreken. We spreken pas van een articulatiestoornis als het kind achterop blijft in zijn spraakontwikkeling in vergelijking met leeftijdsgenootjes. Articulatiestoornissen kunnen zowel bij kinderen als volwassenen voorkomen. Specifieke klanken of klankcombinaties worden verkeerd uitgesproken, vervangen door andere klanken of niet uitgesproken. Binnen de articulatie wordt er een onderscheid gemaakt tussen fonologische articulatiestoornissen en fonetische articulatiestoornissen.